De Slowfox, ook bekend als de langzame foxtrot, is een ballroomdans die zijn oorsprong vindt in de Verenigde Staten aan het begin van de 20e eeuw. Het is een variant van de snellere foxtrot, maar wordt gekenmerkt door een langzamer tempo en een meer gestroomlijnde, vloeiende beweging.

Het ontstaan van de Slowfox is nauw verbonden met de evolutie van de foxtrot zelf. In de vroege jaren 1910 werd de foxtrot populair als een van de nieuwe dansen die werden ontwikkeld in de Amerikaanse dansscene. Dansers begonnen te experimenteren met verschillende tempo's en stijlen binnen de foxtrot, resulterend in variaties zoals de Slowfox.

De Slowfox werd al snel populair in de ballroomdansgemeenschap vanwege zijn elegante en romantische uitstraling. Het langzamere tempo stelde dansers in staat om meer te pronken met hun techniek en expressie, waardoor de dans een meer verfijnde en dramatische sfeer kreeg.

Een belangrijke bijdrage aan de ontwikkeling van de Slowfox was de invloed van de Britse danswereld. In de jaren 1920 en 1930 begon de Slowfox zich te verspreiden naar Europa, met name naar Engeland, waar het een favoriete dans werd in de ballroomwedstrijden. Britse dansmeesters verfijnden en standaardiseerden de techniek en de vorm van de Slowfox, waardoor het een prominente positie kreeg binnen de internationale ballroomdanswereld.

In de loop der jaren heeft de Slowfox verschillende evoluties doorgemaakt, waarbij nieuwe bewegingen, figuren en technieken werden toegevoegd. Het blijft een uitdagende dans voor zowel amateurs als professionals vanwege de complexiteit van zijn ritme en de vereiste precisie in de uitvoering.

Tegenwoordig blijft de Slowfox een belangrijke dans in de ballroomdanscompetities en een geliefde keuze voor dansers die op zoek zijn naar elegantie, precisie en expressie op de dansvloer.